Fundusze Europejskie
Opcje dostępności Włącz powiększenie czcionki Włącz wysoki kontrast Włącz lektora
Wyszukiwarka Mapa strony
  1. 69 rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego

69 rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego

69 rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego

Powstanie Warszawskie wybuchło 1 VIII 1944 o godzinie 17.00 przeciwko wojskom niemieckim zorganizowane przez „Armię Krajową” w ramach „Akcja Burza” połączone z ujawnieniem się i oficjalną działalnością najwyższych struktur „Polskiego Państwa Podziemnego”. W pierwszych walkach powstania wzięło udział ok. 23 tys. żołnierzy. AK dysponowała w Warszawie ok. 50 tys. ludzi, z czego jedynie ok. 10% było uzbrojonych, niemal wyłącznie w broń krótką. Do żołnierzy AK dołączyły jednostki Narodowych Sił Zbrojnych (800 żołnierzy) i AL (500 żołnierzy), czynny udział wzięła również ludność cywilna miasta.

Dowódcą powstania mianowano pułkownika (od 14 września generała brygady) A .Chruściela. Do 3 sierpnia w rękach polskich znalazła się większa część Śródmieścia z Powiślem, Stare Miasto, Żoliborz, Mokotów i 3 enklawy na Ochocie. Nie zdołano jednak opanować Cytadeli, Dworca Gdańskiego i lotniska na Okęciu.

Główne przyczyny wybuchu powstania były natury politycznej. Odezwa, wzywająca do walki padła dnia 1 września 1944 roku, a decyzja ta została podjęta przez generała Tadeusza Bora – Komorowskiego po naradzie z dnia 21 lipca, w której udział wzięli: gen. Tadeusz Bór - Komorowski, gen. Leopold Okulicki oraz szef sztabu KG AK Tadeusz Pełczyński. Głównymi przesłankami decyzji było wytworzenie się nowej politycznej sytuacji w Polsce - powołanie PKWN, przy jednoczesnym zablokowaniu ze strony Związku Radzieckiego możliwości sprawowania władzy przez rząd Mikołajczyka.

Kolejną przyczyną wybuchu był brak pełnych danych - zarówno, co do pomocy ze strony aliantów, jak i liczebności i stanu hitlerowskich oddziałów. Co prawda, 29 lipca z Londynu przybył Zdzisław Jeziorański (Jan Nowak - Jeziorański) z wieściami, które informowały, że nie można pokładać nadziei w ewentualnych sojusznikach - nie dostarczą większej ilości broni, ani amunicji. Nie będzie możliwa również pomoc Brygady Spadochronowej. O przyczynie wybuchu powstania przeważył jednak meldunek, stwierdzający, że Armia Czerwona pojawiła się na Pradze, a Wermaht zarządził odwrót. Faktycznie jednak armia sowiecka była skutecznie blokowana przez hitlerowców, którzy przystąpili do kontrataku.

Wyniki powstania były dwojakiego rodzaju: z jednej strony straszne cierpienie i ofiary ludzkie wśród walczących i cywilów oraz zniszczenie dziedzictwa kulturowego: muzeów, zbiorów, zabytków itp. Ale z drugiej strony powstrzymanie nawały bolszewickiej od szybkiego marszu na Zachód i udowodnienie światu, że nasz naród żyje i domaga się wolności.

W Powstaniu Warszawskim (1 sierpnia – 3 października 1944) zginęło ok. 200 tys. ludzi, uległa wyniszczeniu elita narodu, kwiat inteligencji, ale los tych, którzy ocaleli z pożogi był nie do pozazdroszczenia. Żołnierze AK w PRL byli represjonowani, oskarżani i skazywani na podstawie fikcyjnych zarzutów, mordowani bez sądu. Część z nich znalazła się na Zachodzie.

Los zarówno akowców jak i Warszawy po powstaniu był tragiczny. Ocalałe po walkach i bombardowaniach budynki były w następnych miesiącach systematycznie palone przez Niemców.

Obchody będą uczczone tradycyjnie minutą ciszy o godz. 17. Moment, w którym 69 lat temu wybuchło powstanie, przypomną także miejskie syreny, których dźwięk rozbrzmi na ulicach Warszawy. Następnie Warszawiacy oddadzą hołd walczącym przy pomniku Gloria Victis na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Przy grobie gen. Antoniego Chruściela Montera składane będą kwiaty.

O godz. 21 na Kopcu Powstania Warszawskiego zostanie rozpalone ognisko pamięci. Ogień zostanie zgaszony - jak co roku - 2 października - w dniu upadku powstania.

Na terenie Dąbrowy Tarnowskiej 1 sierpnia o godz. 17:00 będą przez jedną minutę włączone syreny. Oficjalne obchody rocznicowe w formie apelu zaplanowane są na niedzielę 4 sierpnia o godz. 17:00 przed Pomnikiem Lotników na Cmentarzu Parafialnym w Dąbrowie Tarnowskiej.

Źródło: http:/dobroni.pl

Powstanie Warszawskie wybuchło 1 VIII 1944 o godzinie 17.00 przeciwko wojskom niemieckim zorganizowane przez „Armię Krajową” w ramach „Akcja Burza” połączone z ujawnieniem się i oficjalną działalnością najwyższych struktur „Polskiego Państwa Podziemnego”. W pierwszych walkach powstania wzięło udział ok. 23 tys. żołnierzy. AK dysponowała w Warszawie ok. 50 tys. ludzi, z czego jedynie ok. 10% było uzbrojonych, niemal wyłącznie w broń krótką. Do żołnierzy AK dołączyły jednostki Narodowych Sił Zbrojnych (800 żołnierzy) i AL (500 żołnierzy), czynny udział wzięła również ludność cywilna miasta. Dowódcą powstania mianowano pułkownika (od 14 września generała brygady) A .Chruściela. Do 3 sierpnia w rękach polskich znalazła się większa część Śródmieścia z Powiślem, Stare Miasto, Żoliborz, Mokotów i 3 enklawy na Ochocie. Nie zdołano jednak opanować Cytadeli, Dworca Gdańskiego i lotniska na Okęciu. Główne przyczyny wybuchu powstania były natury politycznej. Odezwa, wzywająca do walki padła dnia 1 września 1944 roku, a decyzja ta została podjęta przez generała Tadeusza Bora – Komorowskiego po naradzie z dnia 21 lipca, w której udział wzięli: gen. Tadeusz Bór - Komorowski, gen. Leopold Okulicki oraz szef sztabu KG AK Tadeusz Pełczyński. Głównymi przesłankami decyzji było wytworzenie się nowej politycznej sytuacji w Polsce - powołanie PKWN, przy jednoczesnym zablokowaniu ze strony Związku Radzieckiego możliwości sprawowania władzy przez rząd Mikołajczyka. Kolejną przyczyną wybuchu był brak pełnych danych - zarówno, co do pomocy ze strony aliantów, jak i liczebności i stanu hitlerowskich oddziałów. Co prawda, 29 lipca z Londynu przybył Zdzisław Jeziorański (Jan Nowak - Jeziorański) z wieściami, które informowały, że nie można pokładać nadziei w ewentualnych sojusznikach - nie dostarczą większej ilości broni, ani amunicji. Nie będzie możliwa również pomoc Brygady Spadochronowej. O przyczynie wybuchu powstania przeważył jednak meldunek, stwierdzający, że Armia Czerwona pojawiła się na Pradze, a Wermaht zarządził odwrót. Faktycznie jednak armia sowiecka była skutecznie blokowana przez hitlerowców, którzy przystąpili do kontrataku. Wyniki powstania były dwojakiego rodzaju: z jednej strony straszne cierpienie i ofiary ludzkie wśród walczących i cywilów oraz zniszczenie dziedzictwa kulturowego: muzeów, zbiorów, zabytków itp. Ale z drugiej strony powstrzymanie nawały bolszewickiej od szybkiego marszu na Zachód i udowodnienie światu, że nasz naród żyje i domaga się wolności. W Powstaniu Warszawskim (1 sierpnia – 3 października 1944) zginęło ok. 200 tys. ludzi, uległa wyniszczeniu elita narodu, kwiat inteligencji, ale los tych, którzy ocaleli z pożogi był nie do pozazdroszczenia. Żołnierze AK w PRL byli represjonowani, oskarżani i skazywani na podstawie fikcyjnych zarzutów, mordowani bez sądu. Część z nich znalazła się na Zachodzie. Los zarówno akowców jak i Warszawy po powstaniu był tragiczny. Ocalałe po walkach i bombardowaniach budynki były w następnych miesiącach systematycznie palone przez Niemców. Obchody będą uczczone tradycyjnie minutą ciszy o godz. 17. Moment, w którym 69 lat temu wybuchło powstanie, przypomną także miejskie syreny, których dźwięk rozbrzmi na ulicach Warszawy. Następnie Warszawiacy oddadzą hołd walczącym przy pomniku Gloria Victis na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Przy grobie gen. Antoniego Chruściela Montera składane będą kwiaty. O godz. 21 na Kopcu Powstania Warszawskiego zostanie rozpalone ognisko pamięci. Ogień zostanie zgaszony - jak co roku - 2 października - w dniu upadku powstania. Na terenie Dąbrowy Tarnowskiej 1 sierpnia o godz. 17:00 będą przez jedną minutę włączone syreny. Oficjalne obchody rocznicowe w formie apelu zaplanowane są na niedzielę 4 sierpnia o godz. 17:00 przed Pomnikiem Lotników na Cmentarzu Parafialnym w Dąbrowie Tarnowskiej. Źródło: http:/dobroni.pl