Fundusze Europejskie
Opcje dostępności Włącz powiększenie czcionki Włącz wysoki kontrast Włącz lektora
Wyszukiwarka Mapa strony
  1. 76. Rocznica Bitwy pod Monte Cassino

76. Rocznica Bitwy pod Monte Cassino

76. Rocznica Bitwy pod Monte Cassino

Bitwa uznawana za jedną z najbardziej zaciętych (obok walk pod Stalingradem, lądowania w Normandii i powstania warszawskiego) w czasie II wojny światowej. 18 maja 1944 roku oddziały 2. Korpusu Polskiego pod dowództwem generała dywizji Władysława Andersa zdobyły ruiny klasztoru benedyktynów pod Monte Cassino, gdzie na zakończenie walk zawisła biało-czerwona flaga i odegrano hejnał mariacki.

Monte Cassino było najeżdżane cztery razy w ciągu jednego roku. Nieudana pierwsza bitwa została przeprowadzona w połowie stycznia 1944 roku przez siły brytyjskie i amerykańskie. Drugie natarcie rozpoczęło się 15 lutego. Udział w nim wziął korpus nowozelandzki oraz jednostki hinduskie. Pomimo wsparcia artylerii i lotnictwa, które przed atakiem zrzuciło na wzgórze klasztorne 576 ton bomb, również i to natarcie nie przyniosło powodzenia.

Alianci zaatakowali kolejny raz 15 marca bombardując przez 3,5 godziny miasto Cassino. W walkach ponownie uczestniczył korpus nowozelandzki, wspierany przez dywizję hinduską. Jedenastodniowe walki nie przyniosły pożądanego efektu. Najeźdźcy wycofali się ponosząc ogromne straty.

W decydującej czwartej bitwie wzięli udział żołnierze 2. Korpusu Polskiego. Niezwykle krwawe były to walki rozświetlające niebo nad miastem Monte Cassino. Trwały one 13 dni i 20 godzin. W natarciu zginęło 923 żołnierzy, rannych zostało 2931, a 345 uznano za zaginionych, z których 251 z nich powróciło do oddziałów po zakończeniu walk.

W czasie II wojny światowej Bitwa o Monte Cassino była jedną z najcięższych i najkrwawszych. Często dochodziło do walki wręcz i strzelania do siebie z bardzo małych odległości. Pokazuje to jak bardzo Niemcom zależało na utrzymaniu Monte Cassino.

Sprzyjające warunki terenowe sprawiły, że Niemcy uczynili z klasztoru twierdzę nie do zdobycia. Wypędzenie ich stamtąd kosztowało życie i zdrowie prawie 120 tysięcy żołnierzy. Polacy ponieśli bardzo duże straty, zginęło ich około tysiąca, a około trzech tysięcy zostało rannych.

W 1945 roku na Monte Cassino otwarto polski cmentarz wojenny, na którym spoczywa 1072 polskich żołnierzy. W 1970 roku pochowany tam został również generał Władysław Albert Anders.

O bohaterstwie polskich żołnierzy przypomina wyryty na tym cmentarzu napis „Przechodniu powiedz Polsce, żeśmy polegli wierni jej służbie”.

Źródło: wikipedia.pl, twojahistoria.pl

Bitwa uznawana za jedną z najbardziej zaciętych (obok walk pod Stalingradem, lądowania w Normandii i powstania warszawskiego) w czasie II wojny światowej. 18 maja 1944 roku oddziały 2. Korpusu Polskiego pod dowództwem generała dywizji Władysława Andersa zdobyły ruiny klasztoru benedyktynów pod Monte Cassino, gdzie na zakończenie walk zawisła biało-czerwona flaga i odegrano hejnał mariacki. Monte Cassino było najeżdżane cztery razy w ciągu jednego roku. Nieudana pierwsza bitwa została przeprowadzona w połowie stycznia 1944 roku przez siły brytyjskie i amerykańskie. Drugie natarcie rozpoczęło się 15 lutego. Udział w nim wziął korpus nowozelandzki oraz jednostki hinduskie. Pomimo wsparcia artylerii i lotnictwa, które przed atakiem zrzuciło na wzgórze klasztorne 576 ton bomb, również i to natarcie nie przyniosło powodzenia. Alianci zaatakowali kolejny raz 15 marca bombardując przez 3,5 godziny miasto Cassino. W walkach ponownie uczestniczył korpus nowozelandzki, wspierany przez dywizję hinduską. Jedenastodniowe walki nie przyniosły pożądanego efektu. Najeźdźcy wycofali się ponosząc ogromne straty. W decydującej czwartej bitwie wzięli udział żołnierze 2. Korpusu Polskiego. Niezwykle krwawe były to walki rozświetlające niebo nad miastem Monte Cassino. Trwały one 13 dni i 20 godzin. W natarciu zginęło 923 żołnierzy, rannych zostało 2931, a 345 uznano za zaginionych, z których 251 z nich powróciło do oddziałów po zakończeniu walk. W czasie II wojny światowej Bitwa o Monte Cassino była jedną z najcięższych i najkrwawszych. Często dochodziło do walki wręcz i strzelania do siebie z bardzo małych odległości. Pokazuje to jak bardzo Niemcom zależało na utrzymaniu Monte Cassino. Sprzyjające warunki terenowe sprawiły, że Niemcy uczynili z klasztoru twierdzę nie do zdobycia. Wypędzenie ich stamtąd kosztowało życie i zdrowie prawie 120 tysięcy żołnierzy. Polacy ponieśli bardzo duże straty, zginęło ich około tysiąca, a około trzech tysięcy zostało rannych. W 1945 roku na Monte Cassino otwarto polski cmentarz wojenny, na którym spoczywa 1072 polskich żołnierzy. W 1970 roku pochowany tam został również generał Władysław Albert Anders. O bohaterstwie polskich żołnierzy przypomina wyryty na tym cmentarzu napis „Przechodniu powiedz Polsce, żeśmy polegli wierni jej służbie”. Źródło: wikipedia.pl, twojahistoria.pl