Fundusze Europejskie
Opcje dostępności Włącz powiększenie czcionki Włącz wysoki kontrast Włącz lektora
Wyszukiwarka Mapa strony
  1. Dzisiaj przypada 64. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego

Dzisiaj przypada 64. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego

W godzinie "W", czyli o 17.00, która była początkiem zrywu warszawskich Powstańców w całej Polsce zawyją syreny.
Samorząd Powiatu Dąbrowskiego zwraca się z prośbą do mieszkańców, aby o godzinie „W" zatrzymali się na minutę i w ten sposób uczcili pamięć warszawskich Powstańców.

Władze Powiatu Dąbrowskiego o godz. 17.00 złożą wieńce pod Pomnikiem Poległych w Parku Miejskim w Dąbrowie Tarnowskiej.

1 sierpnia w 1944 roku o godzinie "W" do walki stanęli żołnierze Armii Krajowej. Największym problemem powstańców była broń i amunicja - karabin lub pistolet miał zaledwie co 6 żołnierz. Największą wartość bojową miały oddziały Kedywu, które były już zaprawione w walce z Niemcami oraz oddziały Komendy Głównej Armii Krajowej razem około 5 tysięcy żołnierzy, pozostali nie mieli doświadczenia w boju. Powstańcy przewyższali liczebnie żołnierzy garnizonu niemieckiego, ale te z kolei były świetnie uzbrojone i zajmowały obiekty przygotowane do obrony.

Plan Armii Krajowej przewidywał uderzenie z zaskoczenia we wszystkich dzielnicach miasta. Zamierzano zaatakować wszystkie ważniejsze punkty w Warszawie: gmachy publiczne, lotnisko, magazyny, koszary. Jednak zaskoczenia nie było, nie udało się ukryć wzmożonego ruchu młodych ludzi, a na dodatek wywiad niemiecki ostrzegał o możliwości wybuchu powstania.

Największe ośrodki powstania to: Śródmieście oraz Wola, Stare Miasto, Powiśle i Czerniaków, Żoliborz i Mokotów.

Powstańcy utrzymywali inicjatywę przez pierwsze cztery dni walki. Zdobyto wtedy część wyznaczonych obiektów, nie udało się natomiast przejść między innymi centrali telefonicznej, uniwersytetu czy komendy policji.

W dniu 1 sierpnia wieczorem wiadomość o powstaniu w Warszawie dotarła do kwatery głównej Hitlera. Na naradzie, w której uczestniczyli między innymi szef SS Heinrich Himmler i szef sztabu Oberkommando der Wermacht feldmarszałek Heinz Guderian podjęto decyzję o całkowitym zburzeniu miasta i wymordowaniu jej mieszkańców. To miała być nauczka dla innych narodów.

W dniu 5 sierpnia Niemcy przystąpili do systematycznej eksterminacji mieszkańców Warszawy. Na zajętych obszarach Woli ludność w bestialski sposób mordowano, domy ograbiano, a potem podpalano. W ciągu jednego dnia wymordowano około 45 tysięcy osób.

Radziecka ofensywa ruszyła 10 września i w ciągu czterech dni wyparła Niemców z prawobrzeżnej Warszawy. Armia radziecka nie przystąpiła jednak do forsowania Wisły, choć od wykrwawiającego się miasta dzieliło ja zaledwie kilkaset metrów. Powstanie było wówczas w agonii. 27 września poddali się żołnierze na Mokotowie, 30 września skapitulował Żoliborz. W nocy z 2 na 3 października podpisano kapitulację powstania.

zobacz: Muzeum Powstania Warszawskiego: http://www.1944.pl

W godzinie "W", czyli o 17.00, która była początkiem zrywu warszawskich Powstańców w całej Polsce zawyją syreny.Samorząd Powiatu Dąbrowskiego zwraca się z prośbą do mieszkańców, aby o godzinie „W" zatrzymali się na minutę i w ten sposób uczcili pamięć warszawskich Powstańców. Władze Powiatu Dąbrowskiego o godz. 17.00 złożą wieńce pod Pomnikiem Poległych w Parku Miejskim w Dąbrowie Tarnowskiej. 1 sierpnia w 1944 roku o godzinie "W" do walki stanęli żołnierze Armii Krajowej. Największym problemem powstańców była broń i amunicja - karabin lub pistolet miał zaledwie co 6 żołnierz. Największą wartość bojową miały oddziały Kedywu, które były już zaprawione w walce z Niemcami oraz oddziały Komendy Głównej Armii Krajowej razem około 5 tysięcy żołnierzy, pozostali nie mieli doświadczenia w boju. Powstańcy przewyższali liczebnie żołnierzy garnizonu niemieckiego, ale te z kolei były świetnie uzbrojone i zajmowały obiekty przygotowane do obrony. Plan Armii Krajowej przewidywał uderzenie z zaskoczenia we wszystkich dzielnicach miasta. Zamierzano zaatakować wszystkie ważniejsze punkty w Warszawie: gmachy publiczne, lotnisko, magazyny, koszary. Jednak zaskoczenia nie było, nie udało się ukryć wzmożonego ruchu młodych ludzi, a na dodatek wywiad niemiecki ostrzegał o możliwości wybuchu powstania. Największe ośrodki powstania to: Śródmieście oraz Wola, Stare Miasto, Powiśle i Czerniaków, Żoliborz i Mokotów. Powstańcy utrzymywali inicjatywę przez pierwsze cztery dni walki. Zdobyto wtedy część wyznaczonych obiektów, nie udało się natomiast przejść między innymi centrali telefonicznej, uniwersytetu czy komendy policji. W dniu 1 sierpnia wieczorem wiadomość o powstaniu w Warszawie dotarła do kwatery głównej Hitlera. Na naradzie, w której uczestniczyli między innymi szef SS Heinrich Himmler i szef sztabu Oberkommando der Wermacht feldmarszałek Heinz Guderian podjęto decyzję o całkowitym zburzeniu miasta i wymordowaniu jej mieszkańców. To miała być nauczka dla innych narodów. W dniu 5 sierpnia Niemcy przystąpili do systematycznej eksterminacji mieszkańców Warszawy. Na zajętych obszarach Woli ludność w bestialski sposób mordowano, domy ograbiano, a potem podpalano. W ciągu jednego dnia wymordowano około 45 tysięcy osób. Radziecka ofensywa ruszyła 10 września i w ciągu czterech dni wyparła Niemców z prawobrzeżnej Warszawy. Armia radziecka nie przystąpiła jednak do forsowania Wisły, choć od wykrwawiającego się miasta dzieliło ja zaledwie kilkaset metrów. Powstanie było wówczas w agonii. 27 września poddali się żołnierze na Mokotowie, 30 września skapitulował Żoliborz. W nocy z 2 na 3 października podpisano kapitulację powstania. zobacz: Muzeum Powstania Warszawskiego: http://www.1944.pl