Powiat
Dąbrowski

Dziś przypada 166. rocznica urodzin Jakuba Bojki, polskiego działacza, publicysty i pisarza ludowego. Jednego z pionierów ruchu ludowego w Galicji, współtwórcy Stronnictwa Ludowego w Galicji, w II RP posła na Sejm Ustawodawczy i na Sejm II kadencji oraz senatora I i III kadencji, wójta Gręboszowa. Urodził się 7 lipca 1857 roku w Gręboszowie. Był synem Gabriela Bojki i Elżbiety z Kamyszów. W 1866 roku rozpoczął edukację w gręboszowskiej szkole ludowej, w której edukacja trwała 3 lata. Kiedy miał zaledwie 12 lat zmarła mu matka, natomiast 4 lata później ojciec. Aby przeżyć, musiał najmować się do pracy u bogatych gospodarzy. Najpierw pracował u Walerego Gały, a później u Wawrzyńca Szabli, a także w karczmie, której właścicielem był Żyd. W 1879 roku rozpoczął pracę jako nauczyciel w szkole ludowej w Woli Żelichowskiej. Z powodu niskiego wzrostu i wąskiej postury został w 1880 roku zwolniony ze służby wojskowej w armii austriackiej. W tym samym roku zdobył posadę pisarza gminnego przy wójcie Gręboszowa. W 1891 r. został wybrany wójtem w Gręboszowie. W tym roku rozpoczął pisanie artykułów w ,,Przyjacielu Ludów’’, a później poznał osobiście twórców ruchu ludowego w Galicji-Marię i Bolesława Wysłouchów. Wkrótce stał się aktywnym działaczem ludowym na terenie powiatu dąbrowskiego i został delegatem na zjazd chłopski w Rzeszowie w lipcu 1895 roku, podczas którego utworzono Stronnictwo Ludowe. Prezesem został Karol Lewakowski, a wiceprezesem Bojko. W 1897 roku został wybrany posłem do parlamentu w Wiedniu. Odzyskanie przez Polskę niepodległości było dla niego sygnałem rozpoczęcia pracy w wolnym kraju. W 1919 r. został posłem do Sejmu Ustawodawczego, był też wicemarszałkiem sejmu do 1922 r. Wtedy też został wybrany z listy PSL senatorem i był nim w latach 1922-1927, sprawując jednocześnie funkcję wicemarszałka senatu. W 1927 roku został senatorem z listy BBWR, był nim także w latach 1930–1935. W 1937 roku został odznaczony Orderem Odrodzenia Polski. Po skończeniu swojej kadencji senatorskiej wycofał się z polityki. Resztę swego życia spędził w rodzinnym Gręboszowie, ciesząc się liczną rodziną i pozostając w izolacji politycznej. Zmarł 7 kwietnia 1943 roku w Gręboszowie, tam też został pochowany. Pozostawił po sobie spuściznę publicystyczną i literacką. Oprócz licznych artykułów napisał też dzieła większe jak: „Okruszyny z Gręboszowa”, „Pisma i mowy”, „Dwie Dusze”, „Antychryst i dureń”, „Z dziejowej chwili”, „Pod trzeciego króla”. Źródło: ,,Historia i tradycje naszej małej ojczyzny’’, Stowarzyszenie Samorządów Powiatu Dąbrowskiego, Dąbrowa Tarnowska 2015 Monografia gminy Gręboszów, pod red. Włodzimierza Chorązkiego, Gręboszów 2015